Her şey 2014 ün 27 Aralığında aklıma düşen “ya O da giderse” sorusuyla başladı, içimde yanan bir ateşe dönüştü. Zamansız…
Ah be çocuk Seni ilk gördüğümde daha yedi sekiz aylıktın. Gurbette doğdun ben de senden sekiz ay sonra Alim’İ dünyaya…
Bu günlerde bizim Sarı Kız düşüyor aklıma, nasıl da dün gibi hatırlıyorum bunca yıla rağmen? Aslın da iki yıl önce…
2021 e ülkemizde ilk defa kısıtlama ile girdik , üç gün oldu. Martta başlamışı Korona lı günler, bir iki ay…
Sanırım yıl bin dokuz yüz yetmiş beşli yıllardı. Elektik vardı evimizde, mahallemizdeki bazı evlerde. Komşularımızdan Gocagelin teyze , Şeriban teyze…
Her şey o çamaşır yıkadığımız gün başladı ; evimizin yanındaki toprak damın altındaki tandırın üzerine kazan koymuş ve suyu ısıtmıştı…
Nasıl da soğuk bir ocaktı öyle yüreğimin mi, bedenimin mi daha çok üşüdüğünü kestiremediğim. Bükmecim denilen kahvaltı evine doğru yürürken…
Okumayı gazeteden yapılmış kese kağıtlarında sevdim, hiç görmediğim bir yerin veya bizim gibi giyinmemiş insanlarla ilgili haberleri okumaya çalışırken devamı…
“Ben Lütfiye, Kaya Demirkut’ un annesi 1945 Konya Kadınhanı doğumlu sosyal görüşlü bir ailenin dördüncü kız evladıyım benden sonra bir…
Bu günlerde duygusallığım mevsimden midir gözlerim dolu dolu oluyor. Hele yağmurlar başlayınca karışıyor göz yaşlarıma, duyduğum bir müzik alıyor beni…